Δευ - Παρ: 09:00 - 17:00 σταθ:τηλεφωνικό κέντρο: 2310 550331, 550371 κιν:6977446865 - 004917620115904 - 6932856670

Δημοσιεύσεις

Συγραφικό έργο

Η μεταφορά της έδρας νομικού προσώπου στο διεθνές ευρωπαϊκό εταιρικό δίκαιο (με Δημ. Καλογερά)

Αρμενόπουλος 12/1998, σελ. 1458 - 1465

Η παρούσα μελέτη εξετάζει αναλυτικά το εν γένει νομικό πλαίσιο της δυνατότητας που παρέχεται σε εμπορική εταιρία να μεταφέρει το κέντρο διοίκησης ή την έδρα της από μία χώρα σε άλλη. Συντάχθηκε μαζί με το Δικηγόρο Πειραιώς Δημήτριο Καλογερά. Μέσα από την εισαγωγή του άρθρου παρατίθεται αναλυτική περιπτωσιολογία μεταφοράς έδρας νομικού προσώπου και αναπτύσσονται τα κίνητρα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μία τέτοια απόφαση τη διοίκηση μιας εταιρίας. Στα πλαίσια του διεθνούς εταιρικού δικαίου ερευνάται η ικανότητα δικαίου και το έννομο καθεστώς λειτουργίας φορέων, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που διάφορα αλλοδαπά δίκαια αναγνωρίζουν ως «εταιρίες». Αναλύεται εκτενώς η νομική αντιπαράθεση και οι αντίστοιχες θεωρητικές αμφισβητήσεις με αφετηρία την θεωρία περί ενοποιημένου δικαίου, που τονίζει ότι κατά βάση οι εταιρικού δικαίου σχέσεις πρέπει να αντιμετωπίζονται από ένα ενιαίο δίκαιο. Οι συγγραφείς συντάσσονται με την κρατούσα απόψη της θεωρίας της έδρας και τονίζουν την δογματική ορθότητα της διάταξης του άρθρου 10 ΑΚ που ορίζει ότι «η ικανότητα του νομικού προσώπου ρυθμίζεται από το δίκαιο της έδρας του». Αναλύονται εκτενώς οι εκφάνσεις και η ιστορική διαδρομή της θεωρίας της έδρας. Τονίζεται ότι υφίσταται πραγματική ασφάλεια δικαίου όταν το έννομο καθεστώς που διέπει την εταιρία είναι αυτό του κράτους στο οποίο η εταιρία έχει την πραγματική έδρα διοίκησής της.

Εξετάζεται αναλυτικά όλη η σχετική επιστημονική συζήτηση καθώς και οι άλλες θεωρητικές απόψεις που έχουν αναπτυχθεί. Μεταξύ αυτών αναλύεται η θεωρία της ίδρυσης, η θεωρία της επικάλυψης, η θεωρία διάκρισης μεταξύ εσωτερικών και εξωτερικών σχέσεων της εταιρίας και μέσα από κριτικές σκέψεις και παραδείγματα εξάγονται επιστημονικά συμπεράσματα υπέρ της θεωρίας της έδρας. Στο επόμενο κεφάλαιο της μελέτης γίνεται εκτενής αναφορά στη μεταφορά της έδρας νομικού προσώπου κατά το ευρωπαϊκό δίκαιο μέσα από τις διατάξεις της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Έπειτα αναπτύσσονται αναλυτικά νομολογιακές περιπτώσεις που προέβαλαν την απαγόρευση επιβολής εθνικών μέτρων που μπορεί να οδηγήσουν σε περιορισμούς ή αποτρεπτικά αποτελέσματα την δράση εμπορικών εταιριών, μεταξύ αυτών, δικαστικές αποφάσεις του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που αφορούν τις υποθέσεις των Daily-Mail, Commerzbank, Halliburton κ.λπ. Εκτενής αναφορά γίνεται στην προετοιμασία προσχεδίου Οδηγίας, στα πλαίσια αποφυγής του ενδεχομένου υιοθέτησης μέτρων άνισων και άδικων διευκολύνσεων προς αλλοδαπές εταιρίες. Η μελέτη συμπεραίνει ότι η θεωρία της έδρας διέπεται από ευγενείς δικαιοπολιτικές αρχές καθώς αποδοκιμάζει την φυγή εμπορικών εταιριών σε κράτη- «οάσεις» ή φορολογικούς «παραδείσους», όπου ηθελημένα εφαρμόζονται «χαλαρά» πλαίσια διατάξεων εμπορικού, εταιρικού, φορολογικού, τελωνειακού, ασφαλιστικού κ.λπ. δικαίου και απορρίπτει την ανάμειξη αλλοδαπής δικαιϊκής τάξης στην ημεδαπή έννομη και ενίοτε κοινωνική δομή. Διαπιστώνεται ότι η θεωρία της έδρας δεν αντιστρατεύεται στην ευελιξία των αναγκών της διεθνούς οικονομίας αλλά ανταποκρίνεται στην ανάγκη ρύθμισης των εκφάνσεων αυτής με ασφάλεια δικαίου.